Benim Kahramanlarım Var

evet benim kahramanlarım var!
ilk kahramanım babam... beni öyle bir eğitti ki; kızım kimsenin kölesi olma der gibi. İlk içkini benimle iç, ilk bara benimle git, bak gece kulüpleri böyle... 18ime varmadan zaten bana göstermişti annemle birlikte. çok şey öğretti, hiç sapıtmadım aaaaaa nere geldik ya olmadım. ben bu filmi görmüştüm dedim. Çok şanslıyım çok çok çok! hala bile avrupadan ithal getirttiğim baba rolünde çok başarılıdır, kıskançlıklarını bertaraf eder, en iyi dostum, beni en iyi anlayan insan. Aşkım birtanem babam.... belki de bir yazımı ona ayırmalıyım. Ama konumuz bu değil.
benim kahramanlarım var hala. Babamdan başka. Hayatımda yeri ve adı olan. Hep konusulan...
Mesela bir eski sevgilim var. Beni büyüten, emek veren, kendine hep Firster derdi. Belki bu yazıyı okusa bu benim der, evet kesin der. Beni 20 yaşında eline aldı, o zaman 24 yaşındaydı. Çok şey yaşamış görmüştü. İkinci evliliğini yapmış bir anne babanın çocuğuydu. İkiside yollarını çizmiş hayatlarını oturtmuştu. Ama Firster hiç adam gibi mutlu olamamış anne baba doyumuna ulaşamamıştı, karizma ve yakışıklılığının tadını üniversite hayatında yaşamış ve görmediği şeyi görür hale getirmeyi başarmıştı. Benim hayatımda da böyleydi. Beni çocuktan olgun bir kadına çevirmişti. Varlığına minnettarım. Şuanda çok mutlu bir ilişkisi var ve en kısa zamanda evlenecek. Hayat ona bana verdiklerinden daha fazla güzellik getirsin.
Sonra EN vardı. Evlilik hayalleri kurduğum tek erkek. Çok üzüldüğüm zamanlar oldu, ya da çok saçmaladığımız. Ama adı gibi en güzel 3.5 senemi geçirdim. EN büyük kahramanımdı EN. Herşeyi en güzel kılan insandı. Ne güzeldi. "di"li geçmiş zaman kullandığıma bakmayın hala arıyor, daha iki gün önce konuştuk. Sevgisi ve saygısı benim hazinem oldu ona dair.
Ve ilk aşkım, ilk göz ağrım Seryor... Beni bu dünyada net tanımış tek erkek. EN'i tanıyana kadar onunla evlenicem diye naralar atardım... Gülerdik geçerdik birlikte. Her fırsatta Seryorla ellerimiz birleşir ve veda ederken bir sonraki yıl o elleri tekrar tutmayı hayal ederdik. Çocukçaydı. Ama beni değerli kılardı. Şaka gibi şuanda aşık ve bu kızla evlenicek. 30 yaşına kadar evlenmezsek evlenelim artık derdik. Sanırım hayal oldu Seryor vakası. Hatırlaması bile gülümseme sebebi :)
Terkedilmedim hiç ve çok sevildim. Belkide tek sorunum nankörlüktü, benim nankörlüğüm. Ama kahramanım oldular ve beni hep çok sevdiler...
Son kahramanımsa bir İTALYAN, Erosum. Eros benim son kahramanım. Beni herşeyi yapan erkek....Sevgisinden korkuyorum ama sevgisine tapıyorum. Benim için yaptıklarına tapıyorum. Aşkına inanamıyorum hayal gibi geliyor. Beni o kadar değiştirdi ki, kendisi bile bunu bilmiyor. Anlatamıyorum, anlamıyor. SnowWhite sanki hep onun tanıdığı kişi gibi geliyor ama değil.
Özetle kahramanlarım var benim, hep sevildiğim, değer verildiğim ve asla hırpalanmadığım....
Ne kadar da şanslıyım. Onları hep hatırlayacağım...
Ama yine de nankörüm :)) sonuçta onlardan daha akıllıyım. BEN BİR KADINIM ;)